Zwartje

Zwartje, je bent in 2011 als sukkelaar bij ons toegekomen, totaal ondervoed en met allerlei ernstige aandoeningen. We hebben je met heel veel liefde opgevangen en via onze vertrouwde dierenarts de uiterst noodzakelijke eerste zorgen toegediend.

Je kwam er al snel weer bovenop dankzij de zeer goede zorgen van Monique en kreeg van ons alles wat noodzakelijk was om terug je mooie, zwarte, glimmende vacht te herwinnen.

Je hebt al die jaren dat je bij ons was zeer duidelijk je dankbaarheid getoond voor wat we voor je hebben gedaan met allerhande kleine, typische - soms subtiele - signalen.

Je hebt lange tijd samen met Tilly en Spooky een trio gevormd bij ons thuis. Nadat zij ons jammerlijk ontvallen zijn, heb je nieuwe speelkameraadjes gekregen: Toby, Milly en Lucky. Je was hun "Nonkel Zwart".

Vooral Milly was zot van jou: het moment dat ze je zag binnenkomen in de garage kwam ze aangelopen om "keppe" te doen met jou. Jij was haar beste vriendje. Het verlies zal ook haar zwaar vallen, want je bent er nu niet meer.

Een zeer agressieve kanker is je fataal geworden. Wat eerst het "banaal" verwijderen van een kogeltje in je heup was - vele jaren geleden opgelopen - nam plots een zeer dramatische wending. De dierenarts kon het kogeltje makkelijk verwijderen, maar na grondiger onderzoek ontdekte ze de fatale ziekte: de kanker had in amper twee weken tijd jouw ganse linkerheup ingepalmd en was ook al uitgezaaid naar andere vitale orgaantjes.

We stonden opnieuw voor de verschrikkelijke keuze, maar jouw welzijn moest en zou primeren. Je mocht absoluut geen pijn meer hebben. Er was geen hoop meer op genezing en we hebben de harde en moeilijke beslissing moeten nemen om jou te laten inslapen.

Je bent nu verlost van alle pijn en bent terug bij Spooky en Tilly, daar aan de andere kant van de regenboog.

Wij blijven verweesd achter, maar zijn je toch uiterst dankbaar voor de 6 mooie jaren dat je bij ons was.

Het zal zeer lastig zijn jouw ochtendlijke rituelen niet meer te zien, je niet meer te zien liggen in de tuin tussen de struiken, waar je zovele uren hebt genoten van de bloemetjes en het zonnetje. Dat beeld komt nooit meer terug; het zal een herinnering blijven. Jammer, zeer jammer...

Je ligt vredig begraven naast Tilly en Spooky; zo kunnen we je nog iedere dag een bezoekje brengen.

Rust nu maar zacht, Zwartje en tot ooit eens, want vroeg of laat zien we elkaar zeker terug...

Monique - Geert