Trixie

'Dag liefste Trixieke, deze morgen kwam je me zoals altijd hartelijk begroeten. Een beetje duwen in de zetel, kusje geven, zotteke uithangen... En toen vertrok ik en bleef je thuis bij papa, die sliep in de zetel. Maar slim en snugger als je was, heb je toch de sleutel van de garagedeur kunnen omdraaien en liep je achter Maya en haar baasje aan. Een auto heeft je toen aangereden, ik hoop dat je niet geleden hebt, want ik sterf bijna van de pijn je verloren te hebben. Je was de liefste, zachtste en beste vriend. Je was er altijd voor ons en gaf veel meer terug dan men ooit kan denken. Wij weten echt niet wat we moeten doen zonder jou, wij zijn verloren. Ik zal je nooit vergeten en je zal altijd bij ons blijven , je urne zal dicht bij ons staan en ik beloof je elke dag te groeten, zoals jij dat altijd uitbundig deed. Ik zal je missen trikkelientje, mijn schatteke, en Jitske Brent en Ruben en papa zeker ook. Dag mijn lieve trikkelientje, ik zie je zeker ooit terug... Je mama en bazeke Natalie.'