Thor

Mijn lieve Thoriman,

Al bijna 2 weken voorbij zonder jou nu...
Je plaats op onze kamer en op ons bed is leeg, geen Thor meer die ons komt begroeten als we thuiskomen, geen Thor meer aan de tafel die met zijn pootje op onze handen tikt om vleesjes te vragen, geen Thor meer om kopjes te komen geven, geen Thor meer om ons te wekken 's morgens.
Het afscheid kwam zo plots, zo onverwacht, waarom kregen we niet eerder signalen dat het de verkeerde kant opging met je hartje...,
Je was gelukkig bij ons, jij was de leider van de groep, jij kwam, je zag, je overwon...
Onze tijd hier samen was veel te kort, nog geen 8 jaar, we hadden mekaar nog zoveel te geven.
Hoe moet het verder zonder jou lieve schat ?
Wat ben ik blij je gekend te hebben, je was een deel van ons leven, dank voor de mooie momenten samen, voor al je liefde die je gaf.
Het gemis zal blijven, niemand kan je vervangen, je zit vast in ons hart, daar zal je altijd blijven wonen.
Ik wil je zoeken, ik wil je vinden, voor één keer nog eens in mijn armen nemen en je een laatste keer zeggen dat jij mijn Thoriman bent, dat ik zielsveel van je hou en dat zal altijd zo blijven.
Hopelijk ben je nu terug thuis gekomen bij Mira, Lola, Molleke, Zino en je vrouwtje Tita.