Spooky

Jongen... ik wil je op deze manier vaarwel zeggen. Ergens met een gevoel van schuld aan je dood. Na de komst van Trixy (je zus) vervreemdde je beetje bij beetje van ons allen. Je kwam elke dag enkele keren je buikje vullen, een vluchtige knuffel en je was terug weg. Een beetje bang dacht ik van Noesh en Trixy. De laatste keer toen ik je zag heb ik je nog gezegd : ik zie je graag beertje, dat weet je toch. Raar, nu ben je weg. En ik voel me schuldig. Had ik Trixy niet erbij genomen was je er dan nog ? We zien elkaar later. Katrien