Snuffeltje

Snuffeltje, Sinds je weg bent gegaan .. Is thuiskomen het naderen van een stenen doos Leeg .. en toch vol. Vol van verdriet. Geen kwispel meer, geen welkomstkef. Jouw hele leven mocht slechts 13 kaarsjes tellen. Ontelbare lichtpuntjes in ons leven. Te weinig licht, te kort .. als een droeve zomer 't Is donker nu Je was er altijd, overal. Ook nu nog Maar je lieve witte pelsje zit in een klein potje Niet zacht meer, niet zoals jij was Je likjes, je aaitjes Ze waren talrijk Oprechte liefde en vriendschap Ooit, Lieve Snuffel, Ooit zal verdriet wel slijten zegt men. Maar dat hoeft niet snel We wilenl je in gedachten blijven horen, strelen, knuffelen en ruiken We willen van je blijven dromen Want … Jij was onze droom.