Snoopy

liefste Snoopy, ik kende je al m'n hele leven je was men beste vriend je beschermde me, luisterde als ik verdried had en je verstond me heel goe je was erg bang van donder en bliksem en dan kroop je altijd snachts stiekem bij mij in m'n bedje dat mocht niet maar ik begreep wel dat je dan erg bang was, en m'n ouders wisten dat toch niet je hoeste altijd erg veel als je je opwond of zo maar dat vonden wij normaal toen je ongeveer 11 jaar was begon je gehoest veel erger te worden en we gingen met je naar de dierendarts vanaf dat moment werd alles erger je at en dronk niet meer maar toen ik oppeens je een kom water voorschootelde(met medicijnen in)en je dronk :) toen ging het weer beter je dronk en at weer we gingen met je naar de zee maar je moest wel veel plassen door de medicijnen en je kon je niet inhouden dus plaste je altijd juist voor de deur om naar buiten te gaan :) maar toen we weer thuis waren werd het weer slechter en slechter je had moeiste met ademen rechtstaan en je ogen etterden je verborg je voor ons en je kotste de hele tijd :( tot we op een dag (17aug2002) besloten dat het niet meer verder kon we belden de dierenarts en die gaf je spuitjes ik aaide je een laatste keer en begon te huilen het is nu al meer dan 3jaar geleden maar ik heb het nog moeilijk om erover te praten en huil nog veel om jou :( het is dan wel al meer dan 3jaar geleden toch is het nog als gisteren dat je zo ziek was hopelijk heb je nu hgeen pijn meer vaarwel Lieve Snoopy -xxx...