Jullie e-mail in verband met het afscheid van een vriend, voelt als een persoonlijke benadering. Ons dierbare Sientje is twee weken geleden overleden. Het verdriet is ondraaglijk...Zij was niet 'zomaar een hond', zij was een deel van het gezin. Sterker nog: met haar kleine, lieve oogjes heeft ze zich ingewerkt in ons gezin, tot ze centraal stond. Elk voornemen om haar correct op te voeden, lieten we varen. Tenslotte was ze toch een prinses? Ze deed waar ze zin in had. Ze had onze harten, gedachten en zelfs onze sofa veroverd.
Sientje heeft een heerlijk leven gekregen bij ons. Dat verdiende ze ook. Zij heeft ons geleerd wat echte, onvoorwaardelijke liefde is. Ze was altijd zo blij om ons te zien. Haar zieltje zo puur en zuiver. Deze liefde is sterker dan welke liefde die ik ooit gevoeld heb. Ze heeft ons nooit gekwetst, belogen, bedrogen, me de rug toegekeerd...Er is niets waarover we boos kunnen zijn. Ze was de perfectie zelve.
Klein engeltje, we zien jou zo graag! We missen je ongelooflijk hard. Je bent als een diva in ons leven gekomen en je hebt ervoor gezorgd dat we jouw status als prinses en middelpunt altijd behouden hebben. Dank je voor al die mooie momenten vol liefde en plezier. Vergeef ons voor de momenten waarop we even uit onze rol vielen en boos waren als je iets ondeugends had gedaan. Jouw zieltje zo puur, is nu opgenomen door God. Wacht op ons, kleine lieverd. Wij zien elkaar terug...
Gedragen door God.
Wacht op ons.
Familie Van Autreve - De Groote