Sammy

Lieve Sammy, Het is nu wel wat jaren geleden, maar ik ben je toch niet vergeten mijn maatje! Je bent te vroeg van het leven ontnomen... Waarom? Je was nog zo jong. Je had wel eens streken maar je was zo lief voor mij. Je was mijn maatje. Je lag meestal aan de ketting, ik vroeg telkens ik bij eens bij jou mocht gaan. Om eens over je kopje te wrijven. Telkens stak je je kopje vooruit zodat ik met mijn hand aan jou kon komen om je te aaien. Ik was amper 9 jaar. Je zou me nooit kwaad gedaan hebben. Als ze jou van iets de schuld gaven kwam je achter mij staan van verdedig mij, ik ben onschuldig. Ik vond je zo een aparte hond, mijne Sammy die naam had ik jou zelf mogen geven. Je was mijn hond. Waarom ontnamen ze ons die vriendschap? Op een dag kwam ik terug naar jou kijken. Ik zag dat de deur van de garage toe was ondertussen dat jij daar meestal lag. Ik vroeg waar is Sammy? Weggelopen zeiden ze... Elke avonden keek ik uit het raam. Als jong meisje heb je die fantasie dat je naar jou zou terug keren, dat je me uiteindelijk zou zoeken, maar je kwam niet... Ik gaf de hoop op. Na enkele jaren wisten ze me te vertellen dat je er niet meer was. Je was te vals tegenover andere mensen volgens hen. Je was nu maar een hond mijn sammy'tje maar je was mijn grote vriend! Ik kan de reden nu nog niet begrijpen. Maar diep vanbinnen leef je nog in mijn hart. Ook al heb ik geen foto's van jou en weet ik nog amper hoe je eruit zag. Maar ik herdenk je als een prachthond zowel uiterlijk als innerlijk. En daar zal niemand ooit kunnen tussen komen! Jou zal ik nooit kunnen vervangen lieve Sammy. Niemand kan er nog tussen komen, ook die korte tijd samen... En toch mis ik je nog steeds. Ik vergeet je nooit, Sammy