Rufus

Gisteren moest ik afscheid van je nemen, mijn lieve Rufus van 16 jaar oud. Je had reeds geruime tijd epilepsie die onderdrukt kon worden met medicatie maar de aanvallen werden heviger en gisteren ging de aanval niet meer over. Ik kon je niet zien lijden en wou je waardig laten gaan. Nu mis ik je belletje als je aan komt lopen en je lieve hoofdje in mijn hand als ik je aaide. De pijn is zo intens dat ik er niet mee om kan. Mijn mooiste herinnering is je foto die op mijn kast staat, genomen enkele dagen voor je heengaan. Ik heb er je halsbandje aan vastgemaakt. Bedankt lieve Ruffeke voor al die jaren!!