Quinette

Lieve Quinette,januari 2002, ik vernam het meest ongelovelijke nieuws dat je diabetisch hadt en pancreatitisch.Maanden kreeg je 's morgens je spuitje insuline, het deerde je niet, je ging reeds op je zijde liggen als ik met het spuitje aankwam.Om de vier uur moest je je voeding krijgen om je suikerspiegel op peil te houden.Je lag daar als een prinsesje op het grote antieke bed.Tot je ook volledig blind werdt, en weende als je me niet hoorde.Op de 8 ste mei, papa had 's morgens afscheid van je genomen en ik belde de veearts, het meest pijnlijke wat ik moest doen, maar je wou helemaal geen spuitje, moesten we je nu echt langer in deze situatie laten verder leven?Ik herinner me je hoe je fier en vrij over de blvd du soleil wandelde, vrij, nu ben je vrij van alle leed,na 17 maanden doet het nog steeds pijn.Wellicht zien we elkaar terug aan de overkant.Dikke knuffel van mama'