Prutske

Lieve Pruts, 14 jaar lang was je ons allerbeste maatje. De belangrijkste stadia in mijn leven waren met jou aan mijn zijde. Van de lagere school naar het middelbaar, van het middelbaar naar de hoge school, mijn eerste job, mijn eerste lief en gebroken hart, mijn eerste kater na een nachtje weggaan... Wanneer ik droevig was nam ik je op om te knuffelen en gaf je me lieve lekjes en voelde ik die natte neus tegen men gezicht. Je kwam bij ons allemaal liggen omdat je graag bij de mensen was en nu... Er is zo'n grote leegte sinds jij er niet meer bent. Geen kwispelende staart meer aan de deur, geen blij thuiskomen meer en vooral geen warmte meer die door jou ons huis vulde. Zelfs een koek eten in de zetel is niet meer hetzelfde, normaal was je er als de kippen bij om een stukje te komen schooien. Je was op, het was tijd en we hebben een hele moeilijke beslissing moeten maken, één van de meest zorgzame beslissingen maar oh zo'n pijnlijke. We zijn nu 2 maand verder en mijn ogen lopen nog steeds vol bij het bekijken van foto's, het vertellen van herinneringen en bij het schrijven van deze tekst.
Lieve lieve Pruts, mijn allerbeste kameraadje, het ga je goed. Ooit zien we elkaar weer terug op een groene weide, lekker fit en scheiden onze wegen nooit meer. Slaap nu maar zacht, je hebt het verdiend lieve knuffelbeer.