Pinky

Oh Pinkske,wat is het moeilijk zonder jou.Had ik het van tevoren geweten had ik je nooit alleen gelaten in de tuin,dan was ik geen seconde van je geweken... Ik liet je nietsvermoedend wat ravotten buiten,net voor het slapen gaan,zoals je zo vaak deed.Dan deed ik terwijl nog wat kleine klusjes en liet je een kwartiertje later weer binnen...Wist ik veel dat er iemand in de buurt het net toen leuk vond om enkele pijlen vuurwerk af te schieten.Het is zo moeilijk om mezelf steeds opnieuw af te vragen of je misschien toch eerst aan de deur bent komen blaffen en ik je niet heb gehoord.Het idee dat er 1 kleine kans bestaat dat het zo is valt me zo verdomd zwaar.Toen ik buiten kwam zag ik dat je je onder de omheining door had gewrongen om zo met een bang klein hartje je dood tegemoed te lopen.Er kon geen hulp meer baten.Ik voel me zo schuldig en hoop dat je weet dat ik onze 11 jaren samen intens veel van je gehouden heb.Je as heeft nu een speciaal plekje op de kast gekregen en in het kokertje om men nek.Zo heb ik je voor altijd dicht bij mij.Schatje,ik mis je zo.Help me aub om dit een plaatsje te geven zodat ik er weer bovenop kom.Men lieve meid,bedankt voor alles en je moet echt weten dat ik jou in mijn verdere leven nooit meer zal vergeten... Je vrouwke.