Phaubetje

Liefste Pruimpje, Overal waar je kwam toverde je een glimlach op ieders gezicht: Zo´n mooie, knoddige verschijning was je. Iedereen die je leerde kennen was het erover eens: Zo´n lief hondje... Zo zullen we je ook herinneren, als ons aanhankelijke hondje, nooit ver af. Gek op wandelingetjes naar de haven in Dalen en door de straten van Gullegem met ´vieze mama´. Verzot op worteltjes en snoepjes. Je favoriete plekje was bij ons in de zetel. Toch had je het niet altijd even makkelijk. Reeds op zevenjarige leeftijd werd vastgesteld dat je blind werd. Enkele jaren later functioneerden ook je bijniertjes niet meer en kreeg je dagelijks zware medicatie. In november vermagerde je plots heel erg, maar tekenen van pijn toonde je ons nooit. Van zodra we wisten dat je je niet goed voelde zijn we in de auto gestapt richting Vlaanderen. Het verdict in de dierenkliniek te Oudenburg was hard: kanker. De woorden van de chirurg zullen ons altijd bijblijven: het hondje heeft jullie 11 jaar gediend, nu is het jullie beurt om het hondje te dienen... In onze armen ben je zachtjes ingeslapen. Het afscheid valt ons zwaar lieve Phaube. Doe nu maar flinke dodooke kleine vriend, je hebt het verdiend. Dank je voor de elf mooie jaren samen. In onze harten leef je verder... je baasjes