Patch

10 jaar heb ik je gekend. Van toen je samen in je mama's schoot werd gedumpt, omdat ze zwanger was. Wij tweetjes... Een echte baby was je, en ik mocht je dan ook ronddragen in mijn armen ware je een baby. En toen ik je baasje leerde kennen, was je zo goed om hem meteen te aanvaarden. En dan de twee zwangere buiken van je vrouwtje. Als we samen rustten in de zetel kwam je op mijn buik liggen. Meer dan eens werd je gewekt van een duw of schop van dat kleine mensenkind in mijn schoot. Nooit of te nimmer was je jaloers op ons uitgebreid gezin. Nooit heb je één klauw naar wie dan ook uit gestoken. Lieve jongen, bedankt voor alle liefde die je ons gaf. Het was meer liefde dan ik ooit van een kat mocht ervaren. Je had een fijn hartje. Dat zag iedereen, en zeker als jij je pootje op mijn wang legde als wou je me een aai terug geven. Ik meen je nog overal te zien... Je medicatie en speciale voeding ligt nog in de kast. Je plaatsje in bed blijft kou. Mijn schoot blijft leeg als ik in de zetel zit. Ik mis je jongen. Ik zou zo graag écht afscheid nemen van je... Iets of iemand anders heeft er anders over beslist. Zo zal steeds de onzekerheid blijven, al zegt mijn hart dat het voorbij is. Bedankt voor alles wat je was, voor de lieve kat die je was, er zal geen nakomen die je kan evenaren. Ik zal je nooit of te nimmer vergeten. Dag Patch.