Musti

Anderhalf jaar heb ik je gehad ik heb je gered vanuit het dierenasiel, maar je niertjes hebben het uiteindelijk toch begeven na de nu dus nutteloze pogingen om je erdoor te helpen.. Het doet nog iedere dag pijn teweten dat je maar zo kort geleefd hebt en dat je ons nu al hebt verlaten onze andere poes neige en hond nikita missen je ook heel erg ze zijn hun speelkameraadje kwijt... Je was altijd actief met iets bezig alles wat je maar kon vinden speelde je mee, het was zo fascinerend om je bezig te zien en plots ben je er nimeer je lag daar rusteloos in de gang aan je drinkenbakje toen besefte ik dat het gedaan was... Elke dag nog als ik thuiskom hoop ik je nog te zien je was bij de eerste om iemand te groeten die binnenkwam ook al was je ook wel een beetje bang, je was de tarzan in huis en nu ben je er nimeer... We zullen je nooit vergeten!!!! R.I.P Musti!