Minoes

Jij was onze lieveling, zestien jaar lang was je bij ons, we kenden zo goed U gewoontes, tot op die fatale dag, ik weet het nog zo goed, het stormde en regende, en jij wou gelijk steeds in de val-avond niet binnen komen. Je zat naast een hoop gestappelde planken, te kijken naar alles wat bewoog, toen een rukwind enkele planken deden naar beneden waaien, die zijn op jou terecht gekomen, je had het helemaal niet zien aankomen, je bent komen hulp zoeken bij ons, je stond aan de deur te wenen...... We hebben de dierenarts er bijgehaald, hij gaf ons toen al weinnig hoop, toch is hij gedurende drie dagen elke dag langs geweest, de derde dag zei hij:,, Ze heeft geen pijn, door de medicatie dat ze krijgt, maar ze komt het nooit meer te boven, het beste waar haar laten inslapen. Ik heb haar in mijn armen genomen, ze zei nog zo zacht mieauwwwww al wou ze zeggen, verlos mij en neem afscheid, toen heeft ze haar spuitje gekregen, en is ingeslapen in mijn armen..... De dokter zei ze had nog een sterk hart, ze kon zonder dit voorval nog twee, drie jaar bij jullie zijn geweest......... mijn troost was, ze heeft een mooi leven gehad, en we hebben gedaan wat we konden, ik denk dat ze zelfs afscheid heeft genomen van ons, ze was zoooo lief........snik...snik...snik....'