Minka

Mijn allerliefste Minkatje. 7 oktober moest ik je loslaten met enorm veel pijn in mijn hart. Je was het allermooiste wat ooit, ook onverwachts in mijn leven was gekomen. We hadden van dag één al direct een heel sterke band, die maar weinig mensen kunnen begrijpen. Je wist beter dan dokters en profs wanneer ik hartritmestoornissen had of wanneer ik niet goed was... wat achteraf werd bevestigd als ze de gegevens op papier zagen. Je was echt mijn alles en dit verlies is nu zo heftig... Plots werd leukemie vastgesteld en alles ging zo vlug, dat ik volledig gebroken ben van verdriet en pijn... Ik moest eraan denken je te laten inslapen en ik wou je nog zolang bij me hebben... maar ik wou je ook niet onnodig laten lijden. Zelfs toen je al zo ziek was, maar het niet toonde, bleef je nog waken over mij. Zo'n speciaal en sterk katje was je. Je wordt zo enorm hard gemist. Het enige waaraan ik me nu kan vasthouden, is de hoop dat we elkaar ooit terug gaan zien, zonder nog ooit afscheid te moeten nemen. Ik hield van je met gans mijn hart. Mocht je kunnen overleven hebben op de grootte van mijn liefde voor jou, zou je eeuwig hebben blijven leven. Niets zal jou ooit kunnen vervangen. Je was zo uniek.