Kwikie

Kwikie, gisterenavond (12/11/2008) werd je plots uit mijn leven gerukt. Je zat te wachten tot ik thuiskwam van werk. Je stak de straat over. Ik had nooit gezien dat je achter mij liep. Je werd bruut aangereden. We konden je niet meer redden. Je hoofd was helemaal in bloed. Ik schreeuwde van verdriet.Maar we konden niets meer voor je doen. Lieve Kwikie het spijt me zo. Het beeld van het ongeluk staat op mijn netvlies gebrand. Ik heb nooit afscheid van je kunnen nemen. Je kwam me begroeten en nu ben je er niet meer. Je vertelde zoveel tegen me. Je was mijn mientje. Papa en broer Kitty zullen je ook enorm missen. Je zult altijd bij ons blijven.Ik zal je nooit vergeten mijn mientje. Je was mijn kindje mijn alles en nu ben je weg. Hopelijk zien we elkaar ooit terug en weet je hoeveel ik je mis en graag zie. Het doet enorm pijn dat je er niet meer bent maar ik troost me met de gedachte dat je geen pijn hebt geleden en dat ik bij je was toen zoiets vreselijks gebeurde. Je was niet alleen. We zullen je nooit vergeten lieve Kwikie.