Janneman

Hey mijne lieve Janneman, Hoe gaat het jongen? Hebben je broertjes en zusjes je goed opgevangen? Het doet zo'n pijn hè manneke dat ge er niet meer bent. Ik kan aan niks anders denken dan aan u. Ik mis u zo enorm. Ge bent en blijft voor altijd mijn beste maatje. Al sinds een dikke 2 maanden was je de oude Janneman niet meer. De Janneman die zo verzot was op kippewit, die kopkes gaf, die altijd iets zei als je hem streelde of in de buurt kwam, die 's nachts aan de rol kwam miauwen om binnen te komen. Die soms wel eens iedereen knettergek kon maken. Je bent altijd een actieve, zenuwachtige, atletische en lenige kat geweest. Het moet dan ook verschrikkelijk voor je zijn geweest dat je beetje bij beetje aftakelde. Ik hoop dat je nu je rust hebt gevonden, lieveke. Je hebt het dubbel en dik verdiend. Ik ben zo trots op jou. Ik ga mijne man nooit vergeten. En ons mama, Charlotte en papa gaan dat ook niet doen. Vele dikke kussen en knuffels, Caroline, Charlotte, mama en papa
Janneman (+ 18/04/05 08.30)