Isha

Waarom????? Dat is het enige wat ik mij afvraag. Ik zie je nog naar me toelopen toen ik je riep in de tuin. Met je flapoortjes was je echt mijn teddybeertje. 9 maanden was je juist geworden toen het gebeurde. We lieten je nog een keer buiten vooradt we gingen slapen en je liep de tuin in en inneens stuik je daar inneen.Een hartaderbreuk volgens de veearts. Niets meer aan te doen. Dat dit zoveelpijn kan doen wist ik niet. Nu sta je hier bij ons in de kast in je urne, je laatste rustplaats. Je ketting ligt erbij die steeds rinkelde als je rondliep omdat ze nog wat te groot was. Maar vergeten doen we je niet, je blijft nog steeds mijn teddybeertje. Die plaats zal niemand anders innemen. van je vrouwke en je baasje. Rust zacht lieve Isha.