Mijn lieve Haraatje,
meer een hondje dan een kat, je volgde me overal in huis en de tuin en zat altijd stil in het raam te wachten tot ik weer thuis was. Je komt niet meer aanrennen als ik de voordeur opendoe of op schoot liggen als ik film kijk. Het is stil en leeg zonder jou in huis. Je liet altijd zo duidelijk blijken waar je was en wat je wilde. Kanker in je buikje heeft je weggehaald van mij, maar we hebben gelukkig nog je laatste anderhalf jaar buiten kunnen lopen aan je riempje. Jij trots voorop en ik je volgend. De reacties van mensen als ze zagen dat je een eigenwijs katje was en geen hondje waren allemaal heel verbaasd en leuk; ik mis je, kleintje. 15 jaar mijn maatje, mijn plezier, mijn zorg. Ik mis je.
Op een dag zullen we elkaar weer zien en samen spelen, maar we moeten daar nog even op wachten.. Tot die tijd weet dat ik van je hou..
Hara
Kat
van Jennifer H.
14.03.2001 - 14.03.2016
Reacties
-
Mooi geschreven hoor!
Ik mis hem ook nog altijd als ik langskom. Hij stond toch altijd bij de deur als ik aankwam, en zei altijd dag als ik weg ging. Hij had het allemaal begrepen, als ik opstond zonder echt iets te gaan doen dan betekende dat dat ik weg zou gaan, en dan kwam hij kopjes geven bij mijn enkels. Te schattig. -
Lisa
2016-11-03 10:36:08Lieve Hara, je was zo leuk en grappig. We moesten altijd opletten dat je niet stiekem wegglipte als ik de deur uitstapte bij je baasje Jennifer. Je ging altijd lekker bij ons zitten. En als je voelde dat we het over je hadden. Ging je met je ogen knipperen, je oortjes naar achteren en met je staart kwispelen. Voor de gezelligheid kwam je altijd bij ons zitten. Kreeg je geen aandacht dan ging je ons plagen. En met je pootje een kaartje omduwen. Of ineens gek springen. Je bent heel grappig en eigenwijs en eigenlijk geen kat maar een persoonlijkheid die we missen. Maar nog steeds in ons hartje voelen we jouw aanwezigheid XXXXXXX Lisa
2016-11-01 17:35:37