Hansi

Het is nu bijna 10 jaar geleden dat je bent heengegaan, niet door de natuur maar door een onherstelbaar letsel. Je was pas 9 jaar geworden. Ik heb je zien gemaakt worden, je gevoeld in je mama's buik, je geboorte meegemaakt en over je dood beslist. Je was m'n vriend en soulmaatje. Nooit nog zal een verlies mij zo zwaar raken als dat van jou, nooit zal een liefde zo diep gegrifd zitten als dat van en voor jou. Het was een moeilijke beslissing, maar vergeef me Hansi, het kon echt niet anders. Nog steeds rollen de tranen over m'n wangen, lieve Hansi, ondanks m'n andere paarden, ik mis je zo! Ik hoop dat jouw pijn is verdwenen, mijn verdriet blijft heel m'n leven. Je bent uniek en onvervangbaar, hoe lief Jester en Jerry ook zijn. Jij blijft m'n hartedief voor eeuwig en altijd. Dikwijls sluit ik m'n ogen, breng jou weer in beeld, ik kan je zelfs nog ruiken. Mijn liefde voor jouw in onvergankelijk, m'n lieve schat!! Kusjes