Fonzie

Lieve Fonzie, de grootste knuffelbeer die ik in mijn leven zal kennen, wat doet dit pijn. Je was een boerderijpoes die in september 2014 besliste om bij ons te komen wonen. Al gauw kwam de diagnose kattenaids en slechte nierwaardes, eergisteren bleek dat je ook nog eens ernstig hartfalen had. Hoe kan zo een lieve poes zo een pech hebben, je gaf zoveel liefde, aan mijzelf maar aan de andere zwervers die hier 's avonds kwamen eten: je deed niets liever dan verzoenen, ervoor zorgen dat er niet gevochten werd, kopjes geven en kopjes krijgen van andere poezen, dat was je lange leven en dan in de zetel bovenop me komen liggen en maar knuffelen, er kon geen einde aan komen... Fonzie, je hartje bleek al te erg aangetast om je nog een kwalitatief leven te kunnen geven, ik bracht je nog even mee naar huis in de hoop dat we nog paar weken samen hadden, maar het mocht niet zijn, je kwam opnieuw in ademnood, de dierenarts had al gezegd dat het niet meer goed zou komen.
Vrijdag volgt je crematie, een laatste eerbetoon aan jou, dat heb je verdiend, dat je niet meer buiten moet slapen, maar voor altijd hier binnen bij ons, je was een fantastische poes, je hebt me diep geraakt en je vergeten zal ik nooit, rust zacht lieverd en doe Thor en Rossie de groetjes en zeg hen dat ik hen keihard mis.