Flappeke

'Allerliefste Flappeke, Je hebt ons tot onze grote spijt vandaag verlaten… Ik weet nog de dag dat we je gingen halen... het was op vrijdag 1 september 2000. Precies zoals een eerste schooldag,was je heel zenuwachtig. We woonde toen nog op het appartement, waar je in een kotje in de living stond. Wij wisten toen niet beter, want we hadden nog nooit een konijn gehad. Maar je leerde ons al vlug dat je niet gelukkig was in dat kleine kotteke. Je ramde zo hard aan je deurtje ,dat je je deurtje zelf opendeed en zo vrolijk je nieuwe opgeving ging verkennen. We moesten al onze draden wegsteken en we zorgden ervoor dat je niet onder de kasten kon. Soms zat je in de keuken met veel plezier een gouden gids aan flarden te scheuren. Een half jaar nadat we je hadden gekocht, kochten we een huis. Natuurlijk mocht jij mee. En jij kreeg een mooi, groot konijnenhok en een grote ren, waar je vrolijk heel de dag in kon rondrennen en niet alleen wanneer we zin hadden om je eens uit je hokje te laten. Je had nu weer meer vrijheid ... . Maar je was nog altijd niet gelukkig... Je leerde ons ook dat konijnen eigenlijk niet alleen horen te leven. Zodoende kochten we je een vriendje “Zwartje” bij. In het begin ging het wat stroef, maar jullie werden al vlug heel close.. Jullie lagen altijd tegen elkaar, lekte elkaar droog als jullie te lang in de regen hadden gestaan en werden onafscheidelijk. Jullie mochten zelfs dikwijls in de tuin rondhuppelen. Hiervoor moesten we al onze perkjes afbakenen met houten paaltjes en op veel plaatsen gaas onder de grond steken. En dit deden we allemaal omdat we jullie graag zagen en nog graag zien... . Weet je we gaan je heel hard missen. Maar we gaan nooit vergeten wat we een konijn allemaal moeten geven voordat het gelukkig is. En dat is wat jij en jij ons alleen allemaal hardnekkig hebt geleerd. Veel liefs Doménique '