Cocoke

Toen wij je haalde was je nog zo klein hetgeen je te eten kreeg moest fijn pluimpjes het was nog dons net een kleine spons maar je had een sterke wil voor ieder van ons een harde pil je was lief en gaf ons kusjes kwam eten uit onze hand met ieder van ons had je een speciale band de taal werd je vlug machtig ieder woord was krachtig maar plots viel je van je stok in onze keel stak een brok snel naar de dierenarts gereden wij weten nog niet wat je had en hopen dat je niet hebt geleden afscheid nemen valt ons zwaar je gebabbel door het huis hiervoor waren wij niet klaar normaal had je ons moeten overleven maar het is anders gegaan in het leven rust zacht lieve jongen we zien elkaar weer in het leven hierna rust zacht cooke