Benji

Onafscheidelijk waren we...12 jaren, dag in dag uit. Van s'morgens tot s'avonds,zelfs s'nachts. En toen... werd je ziek. Stilletjes aan verdween je levenslust, je honger en dorst en de moed om verder te doen.Altijd was de schrik er voor Die dag die ging komen en nu was het zo ver. Benji,lieve jongen, bedankt voor wat jij ons gegeven hebt,we missen je Zo erg, dat het pijn doet, dag na dag.Vaarwel lieve schat,we vergeten je nooit meer.