Beauty

Lieve mietseke,
Lieve beste vriend,

Nog steeds zie ik je zo fijn slapen in de zetel,
genietend van de zon op je bolletje,
soms wat knorrend om iets te vertellen of met sokjes aan als je koude pootjes had.
Hoe je mij steun gaf als ik moest studeren,
welke gekke dingen ik met jou allemaal deed maar je vond het allemaal fijn.

Hoe je op verlof naast me op bed kroop of stilletjes tijdens een namiddagdutje besloot hetzelfde te doen naast mij.
Je vertelde dan een beetje en drukte je poot stevig in mijn hand om nooit meer los te laten....

Zwemmen, achter takken lopen of met balletjes spelen was je lang leven.
Je lekker rollen in vers afgedaan gras of in de modder, ook al vond mama dat niet altijd fijn. Ik zag dat je er zoveel plezier in had!
En wanneer het sneeuwde was je de eerste om er is lekker in te rollen terwijl wij maar zaten te bibberen. Vanaf nu is zo'n winterweer 'mietsekesweer' :)

Je laat een leegte achter die niet op te vullen is, 13 jaar lang zorgde je voor veel fijne en leuke momenten. Ook al hebben we soms op je geroepen of zijn we boos geweest, je begreep me als geen ander.
Je was altijd blij als ik weg was geweest en terugkwam.
Ook had je graag iedereen rond jou en keek je regelmatig is rond of dat nog wel zo was :)

Wanneer het moeilijk ging (zoals het laatste jaar) wou je ondanks alles toch nog steevast die auto of zetel in. Je gaf niet aan dat je pijn had...
Tot die laatste dag...

Het leek of je afscheid genomen had, zoals je een paar dagen daarvoor nog zalig in de zetel lag en de dag ervoor nog vrolijk ging wandelen en knuffelen.
Je kwispelde niet meer, kon niet meer op je pootjes staan,... alles wat je fijn vond ging niet meer...

Het doet pijn dat we afscheid van je moesten nemen!
Ik weet dat ik je nooit zal vergeten en je van in de hondenhemel over ons waakt, maar weet dat je een grote leegte achterlaat.
Toch hoop ik dat je nu geen pijn meer hebt en ons af en toe laat weten hoe het met je gaat.
Slaapzacht!

Als tranen een trap konden bouwen en herinneringen een brug,
dan klommen we hoog de hemel in en brachten je mee terug.

Als sterren konden spreken, als sterren konden zien,
zou je dan vanavond heel even willen zwaaien en twinkelen,
als een groet,
zodat wij hier beneden weten,
hoe het zonder jou verder moet....
Of kom even langs in onze dromen om ons je avonturen van daarboven te tonen...